Miesięczne archiwum: Lipiec 2013

Toskania 2013 – cz. I

oliviers

Właśnie mija miesiąc od naszego powrotu z Toskanii… Wertuję mój ‘dzienniczek’ z podróży, przeglądam kolejne zdjęcia i mobilizuję się, by nareszcie dokończyć ten obiecany, toskański wpis.

W tym roku było zdecydowanie mniej ‘zdjęciowo’ niż poprzednio. Może wynikało to z faktu, iż inaczej patrzy się na coś po praz pierwszy, a inaczej podczas kolejnych wizyt – tym razem bowiem pierwsze zauroczenie zamieniło się w powolne chłonięcie atmosfery odwiedzanych miejsc (po powrocie zdałam sobie sprawę na przykład, że w jednym z moich kultowych miasteczek praktycznie nie zrobiłam zdjęć, ale o tym później…).
Okazuje się też, że nie najlepiej wywiązałam się z roli kulinarnej blogerki ;) gdyż zdjęć jedzenia też  w sumie jest niewiele (Brahdelt, wybacz! ;)), ale wciąż mam pewne opory przed robieniem zdjęć w restauracjach czy ogólnie ‘wśród ludzi’… No nic na to nie poradzę, ten model tak ma :D

*   *   *

Wyjeżdżaliśmy w pewien dosyć pogodny, acz chłodny poranek (po równie chłodnej i deszczowej szwajcarskiej wiośnie…), tak więc z nieukrywaną radością powitaliśmy słońce i prawdziwie letnie temperatury w dolinie Aosty; biorąc pod uwagę fakt, iż na ostatnim postoju tuż przed tunelem św. Bernarda trzęsłam się z zimna (termometr pokazywał wtedy 5 stopni Celsjusza…), na pierwszym przystanku po wyjeździe z tunelu przeżyliśmy swego rodzaju szok termiczny – grubo ponad 20 st. i mocne, czerwcowe słońce. Nareszcie :)

levanto01
W drodze do Toskanii, na nocleg zatrzymaliśmy się w Levanto (region Cinque Terre) i to tam wypiliśmy jedną z najlepszych kaw tego włoskiego tygodnia; zresztą przez cały nasz późniejszy pobyt wszystkie kawy były porównywane do tej właśnie i po skrupulatnej degustacji otrzymywały komentarze takie jak : ‘prawie tak dobra jak w Levanto’ lub ‘zdecydowanie gorsza niż w Levanto’ ;). Idealny smak, idealna crema, a wszystko to w zawrotnej cenie 1 euro (oczywiście nie zapominajmy, że mówimy tu o espresso, czyli o ok. 25 ml napoju, a nie o wielkiej filiżance ;)).
(dla zainteresowanych – jest to miejsce tuż koło plaży i basenu; niestety nie zanotowałam nazwy, ale o ile się nie mylę było to w Casinò Municipale, na wprost Piazza Colombo…)

Kolacja (tym razem już bliżej centrum) nie należała do tych, które na długo zapadają w pamięci, ale i tak cieszyłam się, że alergikowi udało się coś zjeść ;) Za to wino było było całkiem dobre (Niccolò V 2009 – Lunae), niestety czasu nie starczyło na poszukanie go w pobliskich sklepikach…

levanto2
Niefortunnie, na drugi dzień powitał nas już deszcz (przecież za mało go mieliśmy wiosną ‘u siebie’… ;)), zdecydowaliśmy się więc odłożyć zaplanowane wcześniej zwiedzanie Vernazzy na następny raz. W związku z kilkoma nadplanowymi godzinami postanowiliśmy w zamian zawitać do Lukki, gdzie aura niestety też nie była zbytnio łaskawa, bowiem już po kilkunastu minutach zwiedzania zaczęła się burza i niezwykle intensywna ulewa z gradem włącznie. Na szczęście byliśmy blisko Katedry (Duomo) i to tam przeczekaliśmy apogeum burzy.

lucca3
lucca1
lucca2
(To tu, w Lukce, piliśmy kolejną dobrą kawę, prawie tak dobrą jak w Levanto! Mały, niepozorny bar na Piazza Napoleone, tym razem 2 euro)

Pod wieczór, w akompaniamencie ostatnich kropli deszczu, dotarliśmy do Pienzy.
pienza1
I choć zarezerwowany w B&B pokój nie do końca wyglądał tak, jak myślałam, to mając tego typu widoki wokół przecież się nie marudzi! Cała reszta to tylko detale, które przez te kilka dni można ‘przeżyć’ ;)

pienza_chat1
Obowiązkowo, tuż po wypakowaniu bagaży, idziemy na ‘obchód’ miasteczka – la città ideale
Pienza wieczorem na początku czerwca jest dosyć wyludniona, nie ma jeszcze takiego natłoku turystów jak w pełni sezonu (co zbytnio mi nie przeszkadza ;)). Mam wrażenie, że pęknięcia na murach Duomo są jeszcze głębsze niż ostatnim razem (jak pisałam Wam wtedy – katedra została zbudowana za szybko, w związku z czym ‘osiada’ teraz z jednej strony, co powoduje pękanie murów…)

pienza_duomo_fissures
Odwiedzam ‘stare śmieci’ ;), a najważnieszym punktem programu są – rzecz jasna – sklepiki z moim ukochanym pecorino :
pienza_pecorino1
pienza_pecorino2
Właściciel jednego ze sklepików, wciąż równie sympatyczny (Marusco), podobno mnie pamięta, choć nie do końca w to wierzę… ;). Gdy kilka dni później przed wyjazdem z Pienzy kupuję u niego sery ‘na drogę’, jeden z kawałków dostaję w prezencie, a gdy chcę zostawić mu ‘resztę’ zaokrąglając rachunek, wzbrania się, wydaje mi resztę co do grosza i mówi ‘un regalo è un regalo’! (czyli ‘jak prezent to prezent’ ;)).
Wieczór kończymy kontemplując zachód słońca przy lampce wina, w barze winnym ‘Il Casello’ na murach Pienzy; wieczorem jest tutaj też kilku tubylców, więc to raczej dobry znak, choć – szczerze mówiąc – ani kawa, ani wino nie rzucają mnie na kolana; jest ok, ale bez fajerwerów. Na szczęście z taką scenerią w tle wszystko smakuje o wiele lepiej (zdjęcie zeszłoroczne, tym razem byłam na wieczornym spacerze bez aparatu…) :

pienza9
Oczywiście nie mogło też podczas tego toskańskiego tygodnia zabraknąć kolacji w osterii ‘Sette di Vino’, o której wspominałam Wam już w poprzednim wpisie; karta dań na szczęście się nie zmieniła, choć tym razem – ze względu na alergię – nie wszystkiego mogłam spróbować :(

pienza_settedivino

Przesympatyczny Luciano tak bardzo przejął się faktem, iż moja kolacja może skończyć się wizytą w szpitalu, że odradzał mi każde danie, którego nie był w 100% pewien, nawet jeśli prawdopodobieństwo, że jest tam ‘krowizna’ było nieznaczne. Dania więc, które zawierały jakiś odsetek ryzyka lądowały na talerzu męża, a Luciano – widząc żal w moich oczach, gdyż były to również moje ulubione smaki – serwując je zakrywał je dłońmi i mówił do mnie : ‘Ty tego nie widzisz! Ty możesz tylko to, co jest na twoim talerzu! Tych innych nawet nie widzisz, prawda? ’ :D W związku z powyższym ominęły mnie tym razem np. crostini formaggio e noci (z serem i orzechami) oraz przepyszna brushetta ricotta e cipolla (z ricottą i szczypiorkiem), ale to nic – funghi e tartufo (grzyby i trufle), pecorino e tartufo czy olio, aglio e pomodori znów były wyśmienite :) A do tego ponownie pyszne Rosso di Montepulciano i na koniec – kieliszek ‘domowego’ vin santo; nie zapominajcie jednak – o czym wspominałam też po ostatniej podróży – że w ‘Sette di Vino’ nie wypijecie kawy (vin santo lub grappa to rekompensuje ;)) i że nie zjecie tam ani makaronu, ani pizzy, ale kto by się tym przejmował? ;)

pienza_rest
(na tym samym placu mieszczą się również dwie inne restauracje; niestety zdjęć kolacji brak, również z racji dosyć później pory, a co za tym idzie – fatalnego światła, a raczej jego braku, gdyż jedliśmy na tarasie, pod mocno rozgwieżdżonym niebem… :))

A skoro o jedzeniu mowa, to zatrzymajcie się koniecznie w jednej z lodziarni – ‚Gelateria Toscana’, gdzie zjeść możecie robione bezpośrednio na miejscu (czyli super świeże i świetnej jakości) przepyszne lody i sorbety; plusem jest to, iż na ścianie wisi coś w stylu tablicy informacyjnej, gdzie obok nazwy lodów / sorbetów umieszczone są znaczki takie jak : bez mleka – bez jajek – bez glutenu czy też – w 100% włoskie składniki. Alergicy mają więc ułatwiony wybór ;)
(w gablocie po lewej – lody dla alergików, te z czerwoną łyżką są np. bez laktozy; na szczęście przesympatyczny właściciel świetnie mówi też po angielsku, możecie więc o wszystko bez problemu dopytać)

Cdn.

Pienza – kulinarnie :

- sklep z serami i produktami lokalnymi : La Bottega da ‘Marusco e Maria’, Corso il Rossellino 21
(po sery warto też pojechać bezpośrednio do jednego z producentów, np. ‚Fattoria La Buca Nuova’, Via I° Maggio 4 – na drodze z Pienzy do Montepulciano; przemiła obsługa i pyszne pecorino, a do tego również inne regionalne specjały, choć wybór jednak mniejszy niż w sklepie Marusco)

- ‘Gelateria Toscana’, Viale E. Mangiavacchi (na samym rogu)

- ‘Sette di Vino’, Piazza di Spagna 1 (na wprost Duomo, wchodzimy w uliczke obok ‘Caffè la Posta’, zamknięte w środy)

- bar ‘Il Casello’, Via del Casello, 3 (na murach Pienzy, jedna z pierwszych uliczek tuż za Duomo)

- jeśli żywicie się we własnym zakresie – sklep ‚Coop’ na wjeździe do Pienzy (od strony Montepulciano), na przeciw stacji benzynowej; otwarty do 19.30 (z przerwą obiadową w południe)

 

  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Google Plus
  • Pinterest
  • Blogger
  • RSS
  • Email

Ciasto bananowe w dwóch odsłonach (wegańskie, dla alergików)

cake_banane_rhub01
Jak pisałam w poprzednim ‘koktajlowym’ wpisie, od czasu alergii na jajka i ‘krowiznę’ powoli przepraszam się z bananami i z bananowymi wypiekami… I o ile we wcześniejszych latach mogłam od czasu do czasu zjeść ciasto z dodatkiem jajek czy masła, tak teraz muszę naprawdę rygorystycznie ich unikać :( w związku z czym przepisy, które wcześniej mi się spodobały, musiałam zaadaptować do moich aktualnych potrzeb.
Mleko jak zwykle zastępuję więc roślinnym (najczęściej kokosowe lub migdałowe), a smak bananów staram się choć trochę przytłumić przyprawami lub dodatkiem innych owoców. Jesienią dodaję np. suszone morele i pekany, a wiosną i latem korzystam ze świeżych owoców (najczęściej są to truskawki, maliny lub rabarbar, ale była też wersja z jagodami czy z czarną porzeczką).
Wprawdzie część dzisiejszych zdjęć czeka na publikację już od maja, gdy sezon rabarbarowy był w pełni (ciasto w wersji migdałowo-rabarbarowej bardzo smakowało w pracy, przy okazji też świetnie sprawdziło się jako prowiant w drodze do Toskanii ;)), jednak ostatnio pieczona wersja z truskawkami też okazała się pyszna. Poza tym są to ciasta z serii ‚jednomiskowych’ i można przygotować je bez użycia miksera, co jest dodatkową ich zaletą. A co więcej – na drugi dzień smakują jeszcze lepiej :)

(jeśli nie musicie unikacie jajek w wypiekach, to zerknijcie np. tutaj i tutaj  – może któraś z tych propozycji też Wam się przyda; i do tego jeszcze majowe bananowo-rabarbarowe ciasto u Kaby – klik)

cake_banane_rhub_fraise1
Ciasto bananowo-kokosowe z owocami

keksówka ok. 11 x 30 cm

ok. 220-230 g rabarbaru / truskawek / malin
2 łyżki skrobi kukurydzianej (maizeny)
350 g mocno dojrzałych bananów (~3 szt.), waga po obraniu
ok. ½ łyżki soku z cytryny + otarta skórka z małej cytryny / limonki
ok.150 g jasnego cukru trzcinowego, zmielonego
100 ml mleka kokosowego
2 łyżki rumu
nasiona z 1 laski wanilii lub 1 małe starte nasiono tonki (lub ½ łyżeczki mocnego ekstraktu waniliowego / z tonki)
100 g razowej mąki orkiszowej (lub pszennej)
100 g jasnej mąki orkiszowej (lub pszennej)
spora szczypta soli
100 g wiórków kokosowych
1 ½ łyżeczki proszku do pieczenia
¾  łyżeczki cynamonu
opcjonalnie : płatki / wiórki kokosowe do posypania + kilka truskawek

Piekarnik rozgrzać do 180 stopni.
Rabarbar / truskawki umyć, osuszyć i pokroić (truskawki odzypułkować i przekroić na połówki lub ćwiartki), wymieszać ze skrobią, odstawić.
Banany pokroić na kawałki i rozgnieść widelcem z dodatkiem soku z cytryny na dosyć gładką masę (pozostawiam widoczne małe kawałki), wymieszać z cukrem, dodać mleko kokosowe, rum, skórkę z cytryny oraz wanilię lub ekstrakt, dobrze wymieszać.
Wymieszać wszystkie suche składniki a następnie połączyć je z masą bananową (mieszamy tylko do połączenia się składników, niezbyt długo); następnie dodać pokrojony rabarbar / truskawki, ponownie wymieszać i przełożyć masę do wyłożonej papierem (lub natłuszczonej i wysypanej mąką) keksówki i ewentualnie udekorować kilkoma truskawkami i / lub płatkami / wiórkami kokosowymi. Piec do godziny, przykrywając ciasto pod koniec pieczenia, jeśli zbyt mocno brązowieje.
Po upieczeniu pozostawić jeszcze na kilka minut w foremce, a następnie wystudzić na kratce.

Uwagi :
- alkohol można pominąć, dodając 2 łyżki mleka kokosowego
- jeśli wolimy ciasta o nieco bardziej zwartej konsystencji, ok. 20 g wiórków kokosowych możemy zastąpić skrobią kukurydzianą (maizeną)
- możemy dodać tutaj również sporą szczyptę kardamonu lub imbiru

cake_banane_rhub02
Ciasto bananowe z owocami (wersja migdałowa)

keksówka ok. 11 x 30 cm

ok. 220 g rabarbaru / truskawek / malin
2 łyżki skrobi kukurydzianej (maizeny)
350 g mocno dojrzałych bananów (~3 szt.), waga po obraniu
ok. ½ łyżki soku z cytryny
otarta skórka z małej pomarańczy
ok.150 g jasnego cukru trzcinowego, zmielonego
100 ml gęstego mleka migdałowego (lub kokosowego)
2 łyżki likieru pomarańczowego (np. Cointreau)
nasiona z 1 laski wanilii lub 1 małe starte nasiono tonki (lub ½ łyżeczki mocnego ekstraktu waniliowego / z tonki)
100 g razowej mąki orkiszowej (lub pszennej)
100 g jasnej mąki orkiszowej (lub pszennej)
spora szczypta soli
100 g b. drobno zmielonych migdałów
1 ½ łyżeczki proszku do pieczenia
¾  łyżeczki cynamonu
opcjonalnie : płatki migdałowe do posypania + kilka truskawek

Piekarnik rozgrzać do 180 stopni.
Rabarbar / truskawki umyć, osuszyć i pokroić (truskawki odzypułkować i przekroić na połówki lub ćwiartki), wymieszać ze skrobią, odstawić.
Banany pokroić na kawałki i rozgnieść widelcem z dodatkiem soku z cytryny na dosyć gładką masę (pozostawiam widoczne małe kawałki), wymieszać z cukrem, dodać mleko, alkohol i otartą skórkę  oraz wanilię lub ekstrakt, dobrze wymieszać.
Wymieszać wszystkie suche składniki a następnie połączyć je z masą bananową (mieszamy tylko do połączenia się składników, niezbyt długo); następnie dodać pokrojony rabarbar / truskawki, ponownie wymieszać i przełożyć masę do wyłożonej papierem (lub natłuszczonej i wysypanej mąką) keksówki i ewentualnie posypać płatkami migdałowymi i / lub udekorować kilkoma truskawkami. Piec do godziny, przykrywając ciasto pod koniec pieczenia, jeśli zbyt mocno brązowieje.
Po upieczeniu pozostawić jeszcze na kilka minut w foremce, a następnie wystudzić na kratce.

Uwagi :
- tak jak pisałam wyżej – alkohol można oczywiście pominąć, dodając 2 łyżki mleka
- ok. ¼ mielonych migdałów można zastąpić płatkami migdałowymi, dodanymi do ciasta

cake_banane_rhub3                                                     
Ciasta te są wilgotne, lecz nie ‘zakalcowate’; dodając więcej mąki razowej (lub tylko razowej) ciasto będzie mieć bardziej zwartą konsystencję (jak na powyższym zdjęciu – ciasto kokosowo-rabarbarowe, na mące razowej), nie umniejszy to jednak jego walorów smakowych.

Pozdrawiam serdecznie i życzę udanego weekendu!

(do nas nareszcie znów zawitało słońce i upały, oby na trochę dłużej tym razem… :))

 

  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Google Plus
  • Pinterest
  • Blogger
  • RSS
  • Email

Bananowo, na weekend

cake_banane_rhub_fraise1

Przed chwilą wyjęte z piekarnika, krojone jeszcze na ciepło (czego oczywiście czynić nie należy! ;) ). Od pewnego czasu pojawia się w najróżniejszych konfiguracjach. Nawet teściowa je pochwaliła! (merci Yolande :) )

Szczegóły już jutro (po pracy…).

Pozdrawiam!

 

  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Google Plus
  • Pinterest
  • Blogger
  • RSS
  • Email