‚
Ostatnia wizyta na targu bardzo ‘namacalnie’ przekonała mnie, iż pora najwyższa zacząć żegnać się z latem : dynie panoszą się już na większości straganów, a węgierki ustępują miejsca jabłkom i gruszkom (na niektórych straganach zresztą w sobotę były do kupienia ostatnie już tegoroczne węgierki…). Jeśli więc jeszcze nie przygotowaliście powideł – pora najwyższa, by się za nie zabrać ;)
Tak jak wspominałam w zeszłorocznym wpisie – co roku robię powidła w identyczny sposób : pierwszego dnia smażę wypestkowane śliwki z dodatkiem odrobiny wody (do godziny) i odstawiam je do wystygnięcia; drugiego dnia (lub tego samego dnia wieczorem) znów smażę je ok. godzinę (od czasu do czasu mieszając) i ponownie odstawiam (jeśli śliwki są bardzo soczyste, smażę je nieco dłużej); trzeciego dnia mniej więcej w połowie smażenia (gdy owoce zaczynają już być dobrze gęste) dodaję nieco cukru (do smaku) – najczęściej trzcinowy – i gdy konsystencja powideł jest już odpowiednia, przekładam je do wyparzonych / wypieczonych słoików i pasteryzuję ok. 20 – 30 minut. Zazwyczaj robię jedną porcję ‘al naturale’ ;) a drugą w wersji korzennej : w zależności od nastroju dodaję cynamonu, czasem również nieco imbiru, kardamonu, goździków czy otartej skórki z pomarańczy. A czasem i rumu (dodam, że z amaretto i armaniakiem również świetnie smakują! ;) ).
Tym razem, dzięki pomysłowi Evayi (z Forum MniamMniam) przygotowałam powidła śliwkowe z dodatkiem wody różanej i kardamonu(to te nieco jaśniejsze na zdjeciu); Evaya dodała do swoich nieco domowej konfitury z płatków róży, ja natomiast musiałam zadowolić się tylko wodą różaną. Jeśli lubicie różane smaki, spróbujcie tego połączenia, z pewnością i Wam przypadnie do gustu :) (na kilogram śliwek dodałam ok. 3 łyżki wody różanej, już pod koniec smażenia, oraz ok. ¾ łyżeczki mielonego kardamonu + odrobinę cynamonu)
Evayo – raz jeszcze dziękuję za inspirację! :) ‚
po lewej – powidła z dodatkiem suszonych czereśni i migdałów
‚
W tym roku do jednej partii powideł postanowiłam też dodać suszone czereśnie (ok. 400 g suszonych czereśni na 1 kg śliwek), choć niestety ze względów ekonomicznych był to eksperyment na niewielką skalę, ceny suszonych czereśni bowiem nie są zbytnio przyjazne… (przynjamniej tutaj). Czereśnie namoczyłam wcześniej przez kilka godzin w amaretto (z dodatkiem niewielkiej ilości gorącej wody), następnie drobno posiekałam i ugotowałam je (kilkanaście minut) z dodatkiem płynu pozostałego z namoczenia owoców, po czym dodałam je do wysmażonych wcześniej powideł, dosypując odrobinę cynamonu(lekko zmiksowałam na koniec powidła blenderem, by miały bardziej ‚jednolitą’ konsystencję). Uprażyłam też ‘słupki’ migdałów na suchej patelni i dodałam je do powideł pod koniec smażenia. Otrzymałam aromatyczny i ciekawy w smaku mariaż, który z całą pewnością powtórzę w przyszłym roku (postaram się chyba jednak wcześniej o domowe ususzenie czereśni ;)). ‚
śliwki w czekoladzie
‚
W tym roku ponownie polecam Wam również śliwki w czekoladzie; możecie je przygotować np. w taki sposób – klik (oryginał podany przez Joannę na forum CinCin) lub z dodatkiem suszonych śliwek – klik, co mnie osobiście wyjątkowo przypadło do gustu (wiem, że niektórym z czytelników również ;)).
A jeśli czasu (lub ochoty ;)) na przetwory macie niewiele, przypominam Wam przepis na pyszne i niekłopotliwe w przygotowaniuśliwki w słodkiej marynacie – klik, które są idealne np. jako dodatek do jesienno-zimowych deserów. Zaś dla amatorów mniej słodkich przetworów – taki oto aromatycznyśliwkowy chutney – klik :
‚
Chyba zgodzicie się ze mną, że brzoskwinie barrrdzo lubią migdały (a co za tym idzie – również amaretto, choć i rumem, koniakiem czy whisky nie pogardzą ;)). Lubią też maliny i dodatek cytrynowej nuty – polubiły się więc przeogromnie z werbeną cytrynową (lippią trójlistną). Tak jak i morele, brzoskwinie świetnie smakują z dodatkiem lawendy (np. w takim dżemie jak ten – klik, ale też np. w takim crumble – klik); lubią też cynamon i kardamon, których często dodaję np. do ciast, tart i deserów z brzoskwiniami w roli głównej. Nowością jednak jest dla mnie w tym roku połączenie brzoskwini i czarnej porzeczki, które okazało się wyjątkowo udane.
‚
domowa nalewka z czarnej porzeczki, do której dodałam też laskę cynamonu
oraz kilka listków porzeczkowych
(zdjęcie z zszłego roku, tuż po ‚nastawieniu’ nalewki)
‚
Pomysł na ten dżem zaczerpnęłam z książki ‘Mes petits pots de confiture’ Marie Leteuré, choć – rzecz jasna ;) – odrobinę go zmodyfikowałam. W przepisie oryginalnym dżem robi się tylko z dodatkiem likieru (i sporej ilości cukru ;)), dla mnie jednak smak czarnej porzeczki był w dżemie zbyt mało wyczuwalny, drugą porcję zrobiłam więc nieco inaczej : jako iż sezon na świeże czarne porzeczki niestety już się skończył, postanowiłam dodać również kilka łyżek dżemu (a raczej ‘galaretki’) z czarnej porzeczki właśnie. A że i czarna porzeczka, i brzoskwinie lubią się z cynamonem i z kardamonem, to dodatkowo ożeniłam je również z tymi przyprawami, ale możecie oczywiście je pominąć (lub dodać tylko jedną z nich). Kwaskowo-cierpki smak porzeczek świetnie komponuje się z brzoskwiniami, a przyprawy dodają im delikatnego aromatu. Jeden słoiczek zniknął już na porannych tostach ;)
‚
Dżem brzoskwiniowy z czarną porzeczką
1 kg brzoskwiń (ok. 1,3 kg przed wypestkowaniem)
ok. 250 g cukru (więcej, jeśli lubicie słodsze dżemy)
sok z 1 cytryny
60 ml likieru / nalewki z czarnej porzeczki
1-2 laski cynamonu opcjonalnie – kilka (4-5) łyżek dżemu / galaretki z czarnej porzeczki i odrobina kardamonu
Brzoskwinie sparzyć i pozostawić we wrzątku na ok. minutę, następnie przełożyć je do lodowatej wody, po chwili osuszyć, obrać ze skórki, wypestkować i pokroić kawałki. Zasypać brzoskwinie cukrem, dodać sok z cytryny, połowę likieru, cynamon oraz – ewentualnie – kardamon, wymieszać, przykryć i odstawić na 1-2 godziny.
Następnie owoce zagotować (od zagotowania pozostawiam owoce na ogniu przez ok. 3 minuty), po czym odstawić do całkowitego wystygnięcia (najlepiej na całą noc, wstawiając preparację do lodówki).
Następnego dnia zagotować brzoskwinie i gotować je kilka-kilkanaście minut, aż będą odpowiedniej dla nas miękkości; wtedy owoce odsączyć na gazie lub sicie i gotować pozostały z owoców syrop (wraz z przyprawami) aż zacznie gęstnieć (dolewając również skapujący z owoców sok), od czasu do czasu zdejmując z powierzchni ewentualne szumowiny (trwa to ok. 20-30 minut; im mniej użyjemy cukru, tym dłużej gotuje się sok). Pod koniec gotowania, gdy syrop zaczyna już dobrze gęstnieć – dodać owoce oraz (opcjonalnie) kilka łyżek dżemu z czarnej porzeczki, zagotować i gdy dżem zaczyna gęstnieć – dodać resztę likieru, ponownie zagotować i po kilku minutach (gdy konsystencja dżemu jest już odpowiednia) przełożyć gorący dżem do gorących, wypieczonych w piekarniku słoików, szczelnie zakręcić i pozostawić do całkowitego wystygnięcia. Możemy też dżem dodatkowo zapasteryzować (jak zwykle polecam metodę piekarnikową – klik). ‚
* * *
W zeszłym roku, we wpisie ‘morelowym’ proponowałam Wam dżem brzoskwiniowo-morelowy z malinami – klik, który – nota bene – cieszył się zimą ogromnym powodzeniem. Tym razem zrobiłam tylko brzoskwiniowo-malinowy, za to w dwóch wersjach : z amaretto i tonką oraz z werbeną cytrynową (którą można ewentualnie zastąpić większą ilością skórki cytrynowej). Oczywiście, jak większość dżemów, tak i ten ma tę zaletę, że dodatki można dowolnie komponować; poniżej tegoroczne propozycje :
‚
Dżem brzoskwiniowo – malinowy
1 kg brzoskwiń (waga owoców po wypestkowaniu)
500 g malin
ok. 200-250 g cukru (więcej, jeśli lubicie słodsze dżemy)
sok z 1 cytryny opcjonalnie : ok. 50 ml amaretto lub rumu / 1-2 laski wanilii / 1 starte ziarenko tonki / 8-10 gałązek werbeny cytrynowej (lipii trójlistnej) lub otarta skórka z 1 dużej cytryny
Maliny zasypać kilkoma łyżkami cukru, przykryć i odstawić.
Brzoskwinie sparzyć i pozostawić we wrzątku na ok. minutę, następnie przełożyć je do lodowatej wody, po chwili osuszyć, obrać ze skórki, wypestkować i pokroić na kawałki. Zasypać brzoskwinie pozostałym cukrem, dodać sok z cytryny (i – w zależności od wybranych dodatków – 5 gałązek werbeny, nasionka wanilii (laskę wanilii przekroić wzdłuż na pół i ostrzem noża wyjąć ziarenka, dodać też połówki laski wanilii) lub startą tonkę, przykryć i odstawić na 1-2 godziny.
Następnie owoce zagotować – w osobnych rondelkach (od zagotowania pozostawiam owoce na ogniu przez ok. 3 minuty), po czym odstawić do całkowitego wystygnięcia (najlepiej na całą noc, wstawiając preparację do lodówki).
Następnego dnia – jeśli nie lubimy pestek z malin – przetrzeć maliny przez sito (przetarłam połowę, połowę zaś pozostawiłam z pestkami). Sok z malin dodać do brzoskwiń (jeśli robimy wersję z werbeną – gałązki wyciągnąć), zagotować preparację i gotować kilka-kilkanaście minut, aż owoce będą odpowiedniej dla nas miękkości; wtedy owoce odsączyć na gazie lub sicie i gotować pozostały z owoców syrop aż zacznie gęstnieć (dolewając również skapujący z owoców sok), od czasu do czasu zdejmując z powierzchni ewentualne szumowiny (trwa to ok. 20-30 minut; im mniej użyjemy cukru, tym dłużej gotuje się sok). Mniej więcej w połowie gotowania dodać kolejne 4-5 gałązek werbeny, a gdy syrop zaczyna już dobrze gęstnieć – dodać owoce (jeśli robimy wersję bez werbeny – dodajemy teraz amaretto), zagotować i po kilku-kilkunastu minutach (gdy konsystencja dżemu jest już odpowiednia) wyciągnąć gałązki werbeny (lub laski wanilii), przełożyć gorący dżem do gorących, wypieczonych w piekarniku słoików, szczelnie zakręcić i pozostawić do całkowitego wystygnięcia. Możemy też dżem dodatkowo zapasteryzować.
wersja I – wanilia + rum
wersja II – amaretto + tonka
wersja III – werbena cytrynowa (pomysł na dodanie werbeny zaczerpnęłam z przepisu Christine Ferber na dżem brzoskwiniowo-werbenowy – przepis poniżej)
‚
* * *
‚
werbena cytrynowa (lippia trójlistna)
‚
I ostatnia już propozycja – aromatyczny dżem brzoskwiniowy z werbeną cytrynową, w której zakochałam się bez pamięci kilka lat temu ;) Jej wspaniały, delikatny cytrynowy aromat jest niezastąpionym dodatkiem do letnich koktajli, deserów owocowych, ciast czy przetworów.
W przepisie oryginalnym używamy 10 gałązek werbeny i pod koniec smażenia (gdy dodajemy owoce do zgęstniałego syropu) dodajemy ok. 20 listków werbeny, ja jednak tym razem wolałam ‘wyłowić’ ją przed przełożeniem dżemu do słoiczków, za to mocniej zaromatyzować dżem podczas samego smażenia. Jak pisałam wcześniej a propos dżemu z malinami – lippię można ewentualnie zastąpić większą ilością skórki cytrynowej, choć niestety to nie będzie już to samo…
‚
Dżem brzoskwiniowy z werbeną cytrynową (lippią trójlistną)
1 kg brzoskwiń (ok. 1,3 kg przed wypestkowaniem)*
ok. 200-250 g cukru (więcej, jeśli lubicie słodsze dżemy)
sok z 1 cytryny
otarta skórka z ½ cytryny
ok. 15 gałązek werbeny cytrynowej**
*w oryginale białe brzoskwinie, ja użyłam białych i żółtych pół na pół
Brzoskwinie sparzyć i pozostawić we wrzątku na ok. minutę, następnie przełożyć je do lodowatej wody, po chwili osuszyć, obrać ze skórki, wypestkować i pokroić na cienkie plasterki lub kawałki. Zasypać brzoskwinie cukrem, dodać sok i skórkę z cytryny oraz ok. 10 gałązek werbeny, wymieszać, przykryć i odstawić na 1-2 godziny.
Następnie owoce zagotować (od zagotowania pozostawiam owoce na ogniu przez ok. 3 minuty), po czym odstawić do całkowitego wystygnięcia (najlepiej na całą noc, wstawiając preparację do lodówki).
Następnego dnia wyciągnąć gałązki werbeny, zagotować brzoskwinie i gotować kilka-kilkanaście minut, aż owoce będą odpowiedniej dla nas miękkości; wtedy brzoskwinie odsączyć na gazie lub sicie i gotować pozostały z owoców syrop aż zacznie gęstnieć (dolewając również skapujący z owoców sok), od czasu do czasu zdejmując z powierzchni ewentualne szumowiny (trwa to ok. 20-30 minut; im mniej użyjemy cukru, tym dłużej gotuje się sok). Mniej więcej w połowie gotowania dodać pozostałe gałązki werbeny**, a gdy syrop zaczyna już dobrze gęstnieć – dodać owoce, zagotować i po kilku-kilkunastu minutach (gdy konsystencja dżemu jest już odpowiednia) wyciągnąć gałązki werbeny, przełożyć gorący dżem do gorących, wypieczonych w piekarniku słoików, szczelnie zakręcić i pozostawić do całkowitego wystygnięcia. Możemy też dżem dodatkowo zapasteryzować (jak zwykle polecam metodę piekarnikową – klik).
‚
A tutaj możecie zobaczyć ten dżem u Agnieszki – kliki przy okazji nacieszyć oczy jej wspaniałymi zdjęciami :)
‚ Pozdrawiam serdecznie i życzę udanych brzoskwiniowych przetworów! ;) ‚
‚
Kolejny sobotni poranek na targu, kolejne owocowo-warzywne zakupy. Teraz w koszyku królują przede wszystkim morele, jeżyny i maliny, towarzyszą im również pierwsze tutejsze brzoskwinie. Naprawdę trudno się oprzeć panoszącym się na straganach wspaniałościom… Wycieram spływający po brodzie brzoskwiniowy sok, szoruję fioletowe od jeżyn palce i paznokcie, i po raz kolejny obiecuję sobie, że będę bardziej uważać na moje białe ubrania ;)
Od kiedy upiekłam pewne zeszłoroczne ciasto(klik), połączenie moreli z jeżynami wyjątkowo mnie zauroczyło. Te dwa owoce są wręcz stworzone do bycia razem! ;) Dlaczego więc nie zamknąć ich w słoiczku, by zimą przywołały słoneczne, wakacyjne wspomnienia? Do tego odrobina amaretto (świetnie tutaj pasuje) lub jedna z naszych ulubionych przypraw (przetestowałam wersję z cynamonem, kardamonem, wanilią i tonką – każda jest naprawdę pyszna!). ‚
owoce po pierwszym zagotowaniu
‚
Jeśli wolicie słodsze dżemy, możecie oczywiście dodać więcej cukru, ja jednak preferuję przetwory mniej słodkie i taką wersję proponuję Wam poniżej. Metoda ‘odsączania’ owoców, o której wspominałam między innymi a propos ostatnich dżemów czereśniowych – klik, pozwala na zachowanie takiej konsystencji owoców, jaka Wam najbardziej odpowiada, gdyż gotujemy sam sok, a owoce (podgotowane wcześniej) dodajemy już na sam koniec.
Mam nadzieję, że i Wam ten morelowo-jeżynowy mariaż przypadnie do gustu (ja w przeciągu ostatnich 2 tygodni zrobiłam już 5 jego wersji ;)). ‚
Dżem morelowo-jeżynowy z amaretto
proporcje na ok. 700-800 ml dżemu
1,1 – 1,2 kg moreli (1 kg po wypestkowaniu)
500 g jeżyn
ok. 350-400 g cukru (więcej jeśli lubimy słodsze dżemy)
sok z 1 małej cytryny
opcjonalnie – ok. 50 ml amaretto (lub przyprawy, np. ½ – ¾ łyżeczki cynamonu / kardamonu, ziarna z 1-2 lasek wanilii lub 1 starte nasionko tonki)
Jeśli nie lubimy skórek owocowych w dżemach – morele sparzyć i pozostawić we wrzątku na ok. minutę, następnie przełożyć je do zimnej wody, obrać ze skórki, wypestkować i pokroić na kawałki (każdą połówkę kroję na 4). Jeżyny delikatnie opłukać i osuszyć. Owoce zalać sokiem z cytryny, zasypać cukrem (ewentualnie wymieszanym z przyprawami) i odstawić na ok. 1-2 godziny; następnie owoce zagotować (od zagotowania pozostawiam owoce na ogniu przez ok. 3 minuty), po czym odstawić do całkowitego wystygnięcia (najlepiej na całą noc, do lodówki).
Następnego dnia zagotować owoce i gotować je jeszcze kilka minut, aż będą odpowiednio miękkie; wtedy owoce odsączyć na gazie lub sicie (niewielką ich część pozostawiam w garnku, by rozgotowując się lekko ‘zagęściły’ powstający syrop), sok z owoców przelać do garnka i gotować aż zacznie gęstnieć (dolewając również ten skapujący z owoców sok), regularnie zdejmując z powierzchni ewentualne szumowiny (trwa to ok. 25-40 minut; im mniej użyjemy cukru, tym dłużej gotuje się sok). Wtedy dodać owoce oraz amaretto, zagotować i przełożyć gorący dżem do gorących, wypieczonych w piekarniku słoików, szczelnie zakręcić i pozostawić do całkowitego wystygnięcia. Możemy też dżem dodatkowo zapasteryzować (jak zwykle polecam metodę piekarnikową – klik).
‚
‚
W podobny sposób możemy również przygotować syrop morelowo-jeżynowy (tak jak syrop rabarbarowo-truskawkowy o którym pisałam w czerwcu – klik) : owoce przygotować jak wyżej, dodając ewentualnie nieco wody do gotowania (nie więcej niż 50 – 100ml na każdy kilogram owoców); gotować ok. 10 minut, następnie wystudzić, po czym odcedzić owoce (pozostawiamy owoce na sicie, odciskamy bardzo delikatnie, w przeciwnym bowiem razie syrop będzie mętny). Następnie sok przelać do garnka, dodać sok z 1 małej cytryny oraz cukier (do smaku, w zależności od owoców – średnio używam 400-600 g cukru na każdy litr soku), zagotować i gotować kilka minut, aż syrop zacznie gęstnieć (ściągnąć ewentualne szumowiny). Gorący syrop przelać do czystych, suchych, wyparzonych lub wypieczonych butelek i szczelnie zamknąć. Przechowywać w chłodnym, ciemnym miejscu do 6 miesięcy. Po otwarciu przechowywać w lodówce.
Morelowo-jeżynowo połączenie posmakowało mi na tyle, że być może nastawię też morelowo-jeżynową nalewkę, będzie idealna na świąteczne (i nie tylko) kulinarne podarki :)
