Archiwa kategorii: warzywa

Bakłażan zapiekany z pomidorami

aubergines_tomates01
Czasami siebie nie lubię… (ale tylko czasami ;)). Za brak organizacji i tracony później przez to niepotrzebnie czas. Na przykład wtedy, gdy w niewytłumaczony sposób ‘ginie’ czekający od tygodni na przygotowanie przepis… Jeszcze w piątek leżał grzecznie na stole (wpisywałam składniki na listę zakupów) a w niedzielę niestety okazało się, że przepisu nie ma… Domyślam się, że w tym magicznym zniknięciu pomogło mu sobotnie sprzątanie, ale rzecz jasna zupełnie mnie to nie pociesza…
Jedyne, co wiem na pewno, to że przepis pochodził z jakiegoś angielskiego czasopisma (Delicious? BBC Good Food? Choć może jednak coś innego…); pamiętam też listę głównych składników (dzięki liście zakupów ;)) i sposób wykonania mniej więcej w 90% :)
Mimo braku oryginalnej receptury, bakłażan zawitał na niedzielnym stole (dobrze, że zrobiło się trochę chłodniej, gdyż włączanie piekarnika ostatnimi czasy było czystym masochizmem…) i okazał się być bardzo smaczną letnią przekąską.

Dziś za to znalazłam w kuchni paczkę rodzynek, która – domyślam się – była zakupiona również do tegoż przepisu… ;) Ale to nic – i bez nich bakłażany były pyszne :)

Edycja : Przepis z przyjemnością dodaję do trwającej właśnie u Mopsa akcji ‘Warzywa psiankowate’

aubergines_tomates02
Bakłażan zapiekany z pomidorami

2 bakłażany
250 g pomidorków koktajlowych
1-2 ząbki czosnku
1 szalotka
1-2 łyżeczki koncentratu pomidorowego
sól, pieprz – do smaku
oliwa
pęczek natki pietruszki (lub listki mięty)
orzeszki piniowe (zrumienione na suchej patelni)
opcjonalnie (moja wersja) : ocet balsamiczny (lub balsamiczna redukcja), nieco otartej skórki z cytryny lub np. spora szczypta wędzonej papryki, czarne oliwki…

Piekarnik nagrzać do 180-200˚C.
Bakłażany umyć, osuszyć, przekroić na pół (na długość) a następnie naciąć ich miąższ w kratkę (nacięcia mają być głębokie, uważamy jednak by nie przeciąć skórki) i umieścić w naczyniu żaroodpornym (możemy je uprzednio lekko natłuścić).
Czosnek pokroić w cienkie plasterki i umieścić je w nacięciach bakłażana, a następnie posmarować połówki bakłażana oliwą (używam w tym celu pędzelka) i wstawić do piekarnika na ok. 40-45 minut.
Pomidory umyć, osuszyć i przekroić na połówki.
Szalotkę drobno poszatkować.
Wymieszać w salaterce koncentrat pomidorowy z 2-3 łyżkami oliwy (jeśli chcemy otrzymać więcej ‘sosu’ podczas pieczenia, możemy dodać również 1-2 łyżki wody), następnie dodać szalotkę i pomidory, doprawić do smaku (na tym etapie możemy dodać nieco redukcji balsamicznej, otartą skórkę z cytryny lub nieco papryki wędzonej) i dokładnie wymieszać.
Wyciągnąć naczynie z bakłażanami z piekarnika, dodać przygotowane uprzednio pomidory (układamy je wokół bakłażanów), bakłażany lekko posolić i ewentualnie skropić jeszcze całość lekko oliwą , a następnie ponownie wstawić naczynie do piekarnika na kolejne 30-40 minut (długość pieczenia należy dostosować do wielkości bakłażanów). Jeśli bakłażany zbyt mocno brązowieją, pod koniec pieczenia możemy przykryć naczynie.
Podawać bakłażany nakładając na nie pomidory, z dodatkiem posiekanej natki pietruszki i podprażonymi orzeszkami piniowymi.

Uwagi :
- w oryginale bakłażany pieczemy tylko 30 min., a następnie dodatkowe 30 już z pomidorami, u mnie jednak było to zdecydowanie za krótko i bakłażany nie były wtedy tak miękkie, jak być powinny

- będzie pasował tutaj również np. tymianek (czarne oliwki wg mnie też dobrze się tu wkomponują)

- możemy też ewentualnie dodać tu pod koniec zapiekania ser (np. kozi, czy też fetę lub mozzarellę), lub wykorzystać bakłażany jako dodatek do mięsnego dania

- tak jak pisałam wyżej – w oryginale (na 90%… ;)) był tutaj również dodatek rodzynek (oraz cukru), ja jednak je pominęłam

A dla wielbicieli bakłażana – kilka wcześniejszych przepisów – klik.


*   *   *

Pozdrawiam serdecznie i już teraz życzę Wam miłego weekendu!
A ja wracam do pakowania walizek i zostawiam Was na krótki (ostatni mój wakacyjny…) tydzień :)

  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Google Plus
  • Pinterest
  • Blogger
  • RSS
  • Email

Letnia sałatka z kaszą i brokułami

tomates2015
Lato w tym roku nas rozpieszcza. Od początku czerwca upały nas praktycznie nie opuszczają (‚la canicule’, jak to się ładnie zowie po francusku, była częstym naszym gościem :)), a dni poniżej 30 stopni było chyba zaledwie aż kilka… Niestety deszczu jak na lekarstwo, cierpią więc rośliny i zwierzęta (w praktyce oznacza to również na przykład i to, że drzewa przedwcześnie pozbywają się sporej ilości liści; to swego rodzaju mechanizm obronny w sytuacji suszy, by roślina mogła jak najdłużej przetrwać…).
Na szczęście jednak drzewa owocowe mają się stosunkowo dobrze i tegoroczne plony zapowiadają się wyjątkowo obficie. Dobrze mają się też jak na razie dynie (odpukuję… ;)), zdecydowanie bardziej bowiem służy im nadmiar słońca niż deszczu (są oczywiście dodatkowo podlewane).
Najczęściej delektuję się teraz pysznymi, idealnie dojrzałymi pomidorami, które to właśnie podczas tak słonecznego lata smakują najlepiej. Do tego ope być jeszcze kilka sezonowych warzyw, jakaś kasza, najprostszy sos vinaigrette i szybki obiad gotowy (lub sałatka na piknik :)).
Ostatnio spodobał mi się pomysł na sałatkę w letnim wydaniu ‘BBC Good Food – Vegetarian Summer 2015’; w oryginale wprawdzie z serem halloumi i dressingiem z dodatkiem harissy, co ja zastąpiłam tofu i moim ulubionym ziołowo-musztardowym sosem – klik. Druga zaś wersja sałatki w wersji bardziej śródziemnomorskiej : z fetą, oliwkami i zrumienionymi orzeszkami piniowymi. Zapraszam!

Inspiracja – BBC Good Food – Vegetarian Summer 2015’ + moje modyfikacje

salade_brocolis1
Sałatka z kaszą i brokułami

na 4 porcje

ok. szklanka kaszy (np. kuskus, jaglana czy – jak u mnie – quinoa)
300 g różyczek brokuła
3-4 cebulki dymki
ok. 200 g pomidorków koktajlowych
duży pęczek natki pietruszki
kilka gałązek mięty
500 g wędzonego tofu (w oryginale ser halloumi)
+ garść zrumienionych na suchej patelni migdałów
u mnie dodatkowo lekki sos vinaigrette (podobnie jak tu – klik) :
ok. 3 łyżki oliwy + ok. 1,5 łyżki soku z cytryny + otarta skórka + odrobina musztardy, sól i pieprz do smaku
(w oryginale sos z dodatkiem 1,5 łyżki harissy + 1 łyżka miodu + 2,5 łyżki oliwy + sok z ½ cytryny)

Kaszę ugotować na sypko (jeśli używam kuskusu, to zalewam go wrzątkiem – ok. 1 cm nad powierzchnię, i odstawiam na kilka minut, aż wchłonie wodę).
Różyczki brokuła zblanszować lub lekko podgotować na parze; natychmiast przełożyć do miski z lodowatą wodą, by zatrzymać proces gotowania i zachować jasny, zielony kolor warzyw. Później osuszyć i pokroić na mniejsze części (ewentualnie zmiksować).
Tofu pokroić w plastry lub ‘zapałki’ i zrumienić na rozgrzanej patelni (dodaję nieco tamari / sosu sojowego); to samo zrobić w przypadku gdy używamy sera halloumi – kroimy go na ok. 1 cm plastry i smażymy przez ok. 1-2 minuty na rozgrzanej  patelni.
Cebulę dymkę, pietruszkę i miętę drobno posiekać. Pomidorki umyć, osuszyć i pokroić na połówki lub ćwiartki.
Wymieszać składniki sosu a następnie dodać do składników sałatki i wszystko razem dokładnie wymieszać.
Podawać sałatkę z tofu lub ze zgrillowanym halloumi, posypując zrumienionymi migdałami.

salade_brocolis2
wersja II :
- zamiast tofu / halloumi – pokruszona feta
- zamiast migdałów – orzeszki piniowe
- kilka – kilkanaście pokrojonych suszonych pomidorów, które dopełniają smak tych świeżych
- czarne oliwki
(i kieliszek różowego wina obok ;))

Pozdrawiam serdecznie!

  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Google Plus
  • Pinterest
  • Blogger
  • RSS
  • Email

Zupa z groszku, na zimno

soupe_froide_petitpois1

Przy aktualnie panujących temperaturach organizm zdecydowanie domaga się jedynie lekkich, orzeźwiających posiłków. Najczęściej są więc to wszelakie sałatki, koktajle owocowe czy soki warzywne. A jeśli zupy, to najchętniej w wersji na zimno.
Wracając z w sobotę z targu ze sporą ze ilością świeżego groszku, przypomniałam sobie pewną pyszną przystawkę jedzoną w Toskanii (Marghe, dziękuję za zrobione wtedy zdjęcia! :)).

soupe_froide_petitpois_italie
Był to krem z groszku, podany z dodatkiem kawałków sera robiola, pomidorków koktajlowych i – o ile dobrze pamiętam – szynki parmeńskiej (Marghe, proszę o ewentualną korektę dotyczącą wędliny ;)).
Postanowiłam więc zrobić coś podobnego, choć oczywiście nie śmiem porównywać mojej wersji do tej toskańskiej!

robiola_plus_kozi
Zamiast sera robiola (tutaj można kupić jedynie krowi, ‘świeży’, o konsystencji bardziej serka do smarowania niż do krojenia…) użyłam serka koziego, robionego przez jedną z pań u której kupuję warzywa na targu (ten po lewej). Ma on dosyć zwartą konsystencję, idealnie więc nadaje się do krojenia i zdaje egzamin jako dodatek do tego typu preparacji.

soupe_froide_petitpois3
Tego typu zupę można przygotować na dwa sposoby; w wersji pierwszej może ona nieco stracić świeży, zielony kolor groszku. Za to w wersji drugiej (odrobinę tylko dłuższej) zachowamy ładniejszy kolor (i według mnie również bardziej intensywny ‘groszkowy’ smak). Poniżej podaję obydwa warianty, wybierzcie to, co bardziej Wam odpowiada.
Oczywiście można tu również dodać np. nieco śmietany czy jogurtu podczas miksowania zupy, jednak bez nich danie jest lżejsze i bardziej lekkostrawne.

soupe_froide_petitpois2
Zupa z groszku, na zimno

na ok. 500-700 ml zupy

500 g groszku (waga po obraniu, może też być mrożony)
2-3 łyżki oliwy / oleju
2 średnie lub 3 mniejsze szalotki
2-3 ząbki czosnku
ok. 400-500 ml lekkiego bulionu
garść listków bazylii
kilkanaście listków mięty (nieco mniej niż bazylii)
otarta skórka z 1 małej cytryny
sok z ½ limonki (do smaku)
sól, świeżo mielony pieprz – do smaku
dodatkowo :
listki bazylii i mięty do dekoracji  /  pomidorki koktajlowe /  kozi ser  /  szynka parmeńska  /  orzeszki piniowe

Wersja I :
Szalotki drobno posiekać i zeszklić na rozgrzanym tłuszczu; następnie dodać zmiażdżony czosnek i jeszcze chwilę smażyć. Dodać groszek, zalać bulionem i gotować do miękkości (z dodatkiem soku z cytryny). Zmiksować z dodatkiem listków mięty, bazylii i skórki cytrynowej, doprawić do smaku.

Wersja II :
Przygotować misę z lodowatą wodą (dobrze jest dodać tu kostki lodu).
Groszek wrzucić do dobrze posolonego* wrzątku, gotować 2-3 minuty, wyłowić łyżką cedzakową i przełożyć do zimnej wody (by groszek zachował swój jasny kolor).
Szalotki drobno posiekać i zeszklić na rozgrzanym tłuszczu; następnie dodać zmiażdżony czosnek i jeszcze chwilę smażyć (nie doprowadzamy do zbrązowienia).
Następnie odsączyć groszek i przełożyć go do blendera, dodać bulion, przesmażone szalotki z czosnkiem, sok* i skórkę z cytryny / limonki oraz listki mięty i bazylii i zmiksować na gładko, doprawić do smaku (bulionu dodajemy więcej / mniej, w zależności od tego jaką wolimy konsystencję zupy). Jeśli nasz blender / mikser nie najlepiej radzi sobie ze skórkami groszku i jeśli zależy nam na idealnie gładkiej konsystencji, to zupę dodatkowo możemy przetrzeć przez sito.
Podawać zupę dobrze schłodzoną, z dodatkiem np. kawałków koziego sera, pomidorków koktajlowych czy szynki parmeńskiej (pomidorki możemy też np. wcześniej zamarynować z dodatkiem oliwy, odrobiny octu balsamicznego i posiekanych listków bazylii).

*dzięki dodatkowi soli i soku z cytryny zachowamy jasny, zielony kolor groszku

soupe_froide_petitpois4
Do zupy możemy też dodać chrupki akcent w postaci grzanek, np. przygotowanych podobnie jak do tej wcześniejszej zupy pokrzywowej – klik; ja tym razem podałam również okrągłe, żytnie (ekologiczne) grzanki przywiezione z Engadyny, które posmarowane zostały serkiem wymieszanym z posiekanymi listkami bazylii.

Pozdrawiam serdecznie i życzę udanego tygodnia! :)

  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn
  • Google Plus
  • Pinterest
  • Blogger
  • RSS
  • Email