W tym roku wprawdzie z lekkim ‘poślizgiem’ (za co serdecznie Was przepraszam, niestety z przyczyn ode mnie niezależnych cierpię ostatnio na spory, permanentny ‚niedoczas’…), mam jednak nadzieję, że mimo wszystko po raz kolejny zechcecie przyłączyć się do naszego dyniowego szaleństwa :)

Jak zwykle dyniowe zakupy poczyniłam na przełomie września i października, choć tym razem niestety zadowolić musiałam się o wiele mniejszą ilością dyni (co dla takiej dynioholiczki jak ja do łatwych zadań nie należy ;)).

Na szczęście nawet same wizyty na dyniowych farmach są niezwykle przyjemne, choć nie ukrywam, że zawsze trudno jest mi się ograniczyć podczas ostatecznego wyboru i zakupu dyni…

Ten rok był na szczęście dla rolników (i dla dyni :)) zdecydowanie bardziej łaskawy niż ten poprzedni (choć niektórzy musieli jednak co jakiś czas podlewać rośliny). U zaprzyjaźnionej pani udało się w tym roku wyhodować kilka nowych odmian, które trafiły do mojego ‘koszyka’ jako pierwsze (więcej szczegółów o nich pod koniec wpisu…), a w następnej kolejności te ulubione, które dokupuję co roku.

Zawsze kupuję australijską Jarrahdale i oczywiście kilka egzemplarzy Hokkaido (na szczęście te ostatnie są łatwo dostępne zimą rąwnież w sklepach czy na targ – tak jak i dynia Butternut – nie muszę więc czynich większych zapasów…).

Dokupuję kilka Delikat do faszerowania i Acornów różnej maści, przynajmniej jedną dynię ‚bananową’ oraz kilka dyni makaronowych.

Poniżej jedna z moich ulubionych odmian – Flat White Boer Ford, z Południowej Afryki; tym razem najmniejsza jaką udało mi się kupić – ma ok. 7 kg (ale to już i tak zdecydowanie lepiej niż 10 czy 12 ;)).

Minusem tak długiej dyniowej pasji (by nie rzec szaleńczej miłości ;)) jest fakt, iż coraz rzadziej trafiam na nieznane mi jeszcze gatunki dyni.

A gdy już takowe znajduję, to ze względu na gabaryty niektórych z nich nie zawsze nistety mogę je ‘przygarnąć’ ;) jak np. tę oto 10 kg dynię ‘gros jaune de Paris’ (czyli ‘duża dynia paryska’). I zawsze sobie wtedy powtarzam, że może jednak w przyszłym roku… ;)

A o czym myślę robiąc poniższe zdjęcie?

O tym, że to naprawdę dosyć frustrujące, iż nie mogę wszystkich tych szarych piękności przygarnąć… ;)

A teraz już kilka tegorocznych zakupionych ‘nowości’, o których wspomniałam Wam wyżej :

Beung Karn (Cucurbita moschata), rodem z Tajlandii. Miąższ żółto-pomarańczowy, dosyć soczysty, waga średnio ok. 1 kg. Czas przechowywania – od 3 do 5 miesięcy.

Crowning (Cucurbita moschata), z Tajwanu. Waga średnio ok. 1,5 – 2 kg, miąższ pomarańczowy, słodkawy, delikatny w smaku. Czas przechowywania – od 7 do 10 miesięcy.

Brians Grey (Cucurbita maxima), kolejna szara piękność rodem z Australii. Waga do 6 kg, miąższ ciemno śółty, słodkawy, dobrej jakości. Czas przechowywania – od 4 do 6 miesięcy.

Ponderosa (Cucurbita maxima), dynia australijska. Owoce lekko spłaszczone, waga od 7 do 9 kg, miąższ ciemno pomarańczowy, słodkawy, dobrej jakości. Czas przechowywania ok. 6 miesięcy.

Monarch (Cucurbita maxima) to stosunkowo nowa hybryda z Nowej Zelandii. Waga od 4 do 6 kg, miąższ ciemno pomarańczowy, zwarty, bardzo dobrej jakości. Czas przechowywania ok. 6 miesięcy.

Winter Sweet (Cucurbita maxima), waga ok. 2 kg, miąższ zwarty, z tej samej rodziny co dynie Marrble, Yukigeshou czy Confection. Czas przechowywania ok. 5- 6 miesięcy.
‚

Jak co roku dopiszę jeszcze tylko, by kupując dynie pamiętać o tym, by wybierać zdrowe okazy, bez plam czy uszkodzeń. Jeśli chcemy je przechowywać nieco dłużej, to wybierzmy te z dość długim ogonkiem, nigdy te które są go pozbawione. Przechowywane w suchym, w miarę chłodnym i przewiewnym miejscu, niektóre gatunki będą mogły przetrwać kilka dłuuugich miesięcy. Pamiętajmy też, by regularnie oglądać leżakujące w domu dynie i gdy tylko zauważymy na nich jakieś plamy, przebarwienia lub pierwsze oznaki psucia – natychmiast je użytkujmy.

‚
I na koniec już przypomnę również linki do wcześniejszych wpisów, gdzie znaleźć można odmiany dyni z poprzednich festiwalowych tygodni : Festiwal Dyni 2014 / Festiwal Dyni 2013 / Festiwal Dyni 2012 / Festiwal Dyni 2011 / Festiwal Dyni 2010 / Festiwal Dyni 2009 / Festiwal Dyni 2008 ).

Polecam również zakładkę ‘Gdzie kupic dynie’, gdzie w komentarzach znajdziecie adresy polecanych przez czytelników miejsc.
A na koniec tradycyjne już podziękowania dla (et encore un grand merci aux propriétaires de…) :
‚La grange aux courges’ (Famille Jaquier)
la ferme de Mme Martine Meldem
‘1001 courges’

‚
Pozdrawiam serdecznie i już niebawem zapraszam na pierwsze dyniowe smakołyki :)
‚